الاديب نجيب محفوظ

نجيب محفوظ
الاديب نجيب محفوظ 189455

كاتب روائى مصرى واخد جايزة نوبل فى الادب سنة 1988. ابوه كان موظف فى الدوله اسمه عبد العزيز إبراهيم أحمد الباشا.
كتب نجيب محفوظ روايات كتيره من ضمنها : " بين القصرين " و " السكرية " و " زقاق المدق " و "' قصر الشوق " و " اولاد حارتنا " و " ميرامار ".
اتولد نجيب محفوظ فى اسره مسلمة من الطبقه المتوسطه فى القاهرة، و اتسمى على اسم نجيب باشا محفوظ (1882-1974) ، دكتور أمراض النسا والولادة القبطى المعروف، اللى أشرف على ولادته اللى كانت متعسرة.
نجيب محفوظ عايش ثورة 1919 و كان أياميها طفل عنده تمن سنين. و بعد ما خلص المدرسه دخل جامعة القاهرة و أخد ليسانس فى الفلسفه، و ابتدا يهتم بالكتابه. اتأثر نجيب محفوظ بالأدب الروسى و بالأديب دوستويفسكى بالذات.
اشتغل نجيب محفوظ موظف فى الحكومه و كان راجل روتينى، بس الروتين ده ساعده على تنظيم حياته بين الشغل و الكتابه. إشتغل نجيب محفوظ سكرتير فى وزارة الأوقاف ( 1938 - 1945 ) و فى مؤسسة القرض الحسن لغاية سنة 1954. بعد كده اشتغل سكرتير مكتب وزير الإرشاد القومى لغاية ما راح وزارة الثقافة و اشتغل مدير الرقابة على المصنفات الفنية. و من سنة 1960 اتدرج فى الوظايف التابعة لمؤسسة السينما لغاية ما بقى رئيس مجلس إدارة المؤسسة العامة للسينما (1966 - 1971) و بعد ما طلع ع المعاش بقى يكتب عامود فى جرنال الأهرام. بالإضافه لشغله الحكومى، نجيب محفوظ كتب كمان سيناريوهات لافلام مصريه كتيره و ده خلاه مرتاح و مستقر مادياً.
اتجوز نجيب محفوظ الست عطية الله إبراهيم و خلف منها بنتين، فاطمه و أم كلثوم. نجيب محفوظ عمره ما طلع بره مصر و حتى ما راحش بنفسه يستلم جايزة نوبل و بعت بناته الإتنين عشان يستلموها بالنيابه عنه. كان بيقضى وقت فراغه فى القاهره القديمه، اللى استوحى منها رواياته و شخصياته، و كان بيقعد على قهوه هناك مع صحابه اللى سماهم الممثل أحمد مظهر " الحرافيش " و كان من ضمنهم ، فأتعرفوا بالإسم ده. فى الصيف كان بيروح اسكندريه و بيقابل الكاتب توفيق الحكيم اللى كان بيحب يصيف فى اسكندريه هو كمان. و فضل نجيب محفوظ ع الحال ده لغاية ما اعتدى عليه متطرف دينى ، بيتقال انه لا كان بيعرف يقرا و لا يكتب ، سنة 1995 ، فأتغير روتين حياته و اثرت ضربة سكينة المتطرف على دراعه و خلته ما يعرفش يكتب و كان بيساعده المهندس عماد العبودى.
اتوفى نجيب محفوظ يوم 30 أغسطس 2006 و هو عنده 85 سنه، و كرمته الدوله المصريه بجنازه رسميه كبيره شارك فيها كبار رجال الدوله و المصريين من كل الطبقات.

أدبه

تمثال أديب مصر فى القاهره

نجيب محفوظ بيعتبر من ابهات الأدب المصرى المعاصر و القصه المصريه الحديثه، و كتاباته عملت نقله كبيره فى اساليب و لغة و طرق كتابة القصه فى مصر، و موضوعات روايات نجيب محفوظ مستوحاه من البيئه المصريه و أبطالها بيتكلموا بـ اللغه المصريه الحديثه. و بيتميز اسلوبه بالبراعه فى رسم الشخصيات و تجسيد الجو القاهرى و استخدام التاريخ و الرموز. نجيب محفوظ كان بارع فى تحبيك رواياته و كان بيبنى القصه بالكامل قبل ما يكتبها.
أول روايات نجيب محفوظ كان اسمها " عبث الأقدار"، و نشرها له المفكر سلامه موسى سنة 1939.
ممكن تقسيم المراحل اللى مر بيها ابداعه الأدبى على تلت مراحل :
المرحله التاريخيه ( الرومانسيه 1939 - 1944 ): فى المرحله دى نشر روايات " عبث الاقدار "، و " رادوبيس أو كفاح طيبه ".
المرحله الإجتماعيه ( الواقعيه النقديه 1944 - 1952 ) : و نشر فيها " القاهرة الجديدة " ، و " خان الخليلى " ، و " السراب " ، و " زقاق المدق " ، و " بداية و نهاية " ، و ثلاثية " بين القصرين " ، و " السكرية " ، و " قصر الشوق ".
المرحله التأمليه ( الفلسفه الرمزيه من 1957 ) : و هى المرحله التالته و بدأها بعد فترة توقف عن الكتابة لغاية سنة 1957 ، و نشر فيها " أولاد حارتنا " ، و " اللص و الكلاب " ، و " السمان و الخريف " ، و " الطريق " ، و " الشحاذ " ، و " ثرثرة على النيل " ، و " ميرامار ". " ملحمة الحرافيش " اللى نشرها سنة 1977 برضه بتنتمى للمرحله دى.
نجيب محفوظ كتب كمان قصص قصيره على فترات متباعده و نشر مجموعات " همس الجنون " ، و " دنيا الله " ، و " خمارة القط الأسود " ، و " بيت سيىء السمعة ".
بعد حرب 1967 بدأ يجرب فى المسرح فكتب مسرحيات من فصل واحد ، جمع منها كام مسرحيه فى مجموعته القصصيه " تحت المظلة ".
اتحولت روايات كتيره كتبها نجيب محفوظ لأفلام سينما انتجتها السينما المصريه. و من أشهر شخصيات رواياته اللى نالها شهره شعبيه عن طريق السينما شخصية سي السيد و هى شخصية سبع البيت المتسلط على مراته و عياله.
في سنة 1970 كرمته مصر بالجايزه التقديريه و فى سنة 1988 كرمه العالم بجايزة نوبل فى الأداب.
ترجمت روايات كتيره لنجيب محفوظ للغات كتيره

» اصداء السيرة الذاتيه لنجيب محفوظ
» الاديب الكبير توفيق الحكيم
» نبذه عن حياة الاديب الكبير طه حسين